سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین مشکلات دست است که به دلیل فشردگی عصب مدیان در ناحیه مچ دست رخ داد و با درد ، بی حسی و کاهش قدرت مچ دست همراه است.
کاهش حس نوک انگشتان در نتیجه این عارضه موجب اختلال در عملکرد طبیعی مچ دست می شود.
علائم بیماری معمولا به تدریج تشدید شده و در صورت پیشرفت بیماری و عدم درمان ممکن است سبب آسیب جدی دست و کاهش توانایی های آن بطور دائمی شود.
عصب مدیان در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی در قدام مچ دست و از روی استخوان های مچ عبور میکنند و در صورتی که بنا به دلایلی فضای عبوری تنگ شود این عصب تحت فشار قرار گرفته و بیماری سندرم تونل کارپال رخ می دهد.
قرار گرفتن مچ دست در وضعیت نامناسب سبب وارد شدن فشر غیر طبیعی به این عصب و اختلال در سیگنال های عصبی و حس و وظایف این عصب می شود.
سندرم تونل کارپال، اغلب در اثر فعالیت های شغلی که با حرکت بیش از حد مچ دست همراهند رخ می دهد به همین دلیل شیوع آن در خانم های خانه دار، تایپیست ها، نقاش ها و … بیشتر از سایر افراد است.
تشخیص و شروع سریع درمان برای پیشگیری از آسیب دائمی عصب مدیان ضروری است.
علائم سندرم تونل کارپال
- درد مزمن مچ دست که سبب اختلال در عملکرد مچ دست می شود.
- تشدید درد با حرکت دادن مچ دست
- کاهش قدرت مچ دست
- کاهش حس مچ دست
- ضعف و بی حسی و سوزن سوزن شدن انگشتان، مچ و کف دست
- انتشار درد به بازو و شانه
- ضعف و آتروفی عضلات دست و مچ دست
- اختلال در انجام کارهای ظریف با دست
دلایل و عوامل خطر
- استفاده بیش از حد از مچ دست
- انجام فعالیت های تکراری با دست
- قرار گرفتن مچ دست در وضعیت تحت فشار به مدت طولانی
- آسیب دیدگی مچ دست در گذشته مانند شکستگی و دررفتگی
- کیست مچ دست
- آرتروز مچ دست
- برخی بیماری ها مانند روماتیسم مفصلی، دیابت، نارسایی کلیه و اختلالات غده تیروئید نیز ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهند.
روش های درمان
بی حرکت کردن دست موجب کاهش فشار به عصب مدیان شده و زمینه ترمیم آسیب ایجاد شده را فراهم می آورد.
استفاده از کمپرس گرم و گرم کردن دست می تواند بطور موقتی درد را تسکین دهد.
استراحت دادن به دست با کمک آتل و بریس های مخصوص می تواند به تسکین علائم کمک کند.
استفاده از مچ بند طبی نیز می تواند با محدود کردن حرکات مچ دست به بهبود وضعیت دست و درمان سندرم تونل کارپال کمک کند.
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن ، ناپروکسن و … برای کمک به تسکین درد و التهاب توصیه می شود.
فیزیوتراپی بهترین و موثرترین درمان غیر جراحی آسیب های ارتوپدی از جمله سندرم تونل کارپال است.
فیزیوتراپیست با استفاده از مدالیته های مختلفی همچون لیزر ، شاک ویو و درای نیدلینگ به کاهش مشکلات بیمار کمک می کند.
فیزیوتراپیست تمرینات ورزشی ویژه ای را نیز متناسب با شرایط بیمار تنظیم می کند.
انجام ورزش های مخصوص مچ دست تحت نظر فیزیوتراپیست قدرت و انعطاف پذیری مچ دست را افزایش داده و به کاهش درد و التهاب ایجاد شده کمک می کند.
در صورتی که اقدامات غیر جراحی نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند جراحی برای برداشتن فشار از عصب مدیان انجام می گیرد.
انجام فیزیوتراپی پس از جراحی برای تسریع بهبودی و بازگشت قدرت و توانایی های مچ دست ضروری است.
کلمات مرتبط :